زبان اَرَبی (به اَربی: اللغه العربیه)، یکی از پرگویشورترین زبان‌های جهان، بزرگ‌ترین هموند (=عضو) شاخه زبان‌های سامی است و با زبان اِبری (=عبری) هم‌خانواده‌است. زبان اَربی یکی از شش زبان آیین مند (=رسمی) سازمان مردمی همبسته (=ملل متحد) است. این زبان امروزه دارای گویش های گوناگونی است و زبان اَربی نوین استانده (= استاندارد) به پاژنام (=عنوان) زبان آیین مند نوشتاری در همه کشورهای اَرب پذیرفته شده است. افزون بر جهان اَرب، این زبان در کشورهای چاد، اریتره و اسراییل هم از ترازی (=میزانی) از آیین مندی برخوردار است.
زبان اَربی، زبان بسیاری از نویسه های (=متون) نخستین مسلمانان است و درپیش بسیاری از مسلمانان سپنتا (=مقدس) شمرده می‌شود. در دوران اسلامی، اَرَبی به پاژنام زبان نخست جهان اسلام از کرامندی (=اهمیت) بالایی برخوردار بود و کارهای (=آثار) دانشورانه (=علمی)، فرهنگی (=ادبی) و دینی فراوانی به این زبان نوشته می‌شد. هنایش (=تأثیر) اَربی بر زبان‌های دیگر از جمله پارسی، اردو، کردی، و زبان‌های دیگر خانواده‌ی ترکی چشمگیر است.
