زبان نروژی (به نروژی: Norsk) یک زبان آریایی( هندواروپایی) از شاخه ی گروه زبان‌های اسکاندیناویایی خانواده ی زبان‌های ژرمنی اَپاختری (= شمالی) است و زبان آیین مند (=رسمی) کشور نروژ است.
گفتنی است که وجود دو زبان در نروژ مایه پیچیدگی دشواری های زبانی این کشور شده است. این زبان‌ها، بوکمال (زبان نوشتاری)، که نزدیک به زبان دانمارکی است، و نینورسک (نروژی نوین)، که نزدیک به گویش اَپاختر سوید است، نام دارند. نام‌های نا آیین مند (=نارسمی) این دو زبان به چیدمان (=ترتیب) ریکسمول (به چم زبان پادشاهی ) و لاندسمول (به چم زبان روستایی) است. هردو زبان از سال ۱۸۸۵ به‌عنوان زبان‌های آیین مند نروژ شناخته شده‌اند. زبان نونورسک در سال ۱۸۵۰ توسط ایوار آسن بر پایه ی زبان سده‌های میانه و گویش های نروژیِ آن دوره نو آوری شده‌است. زبان‌های بوکمول و نونورسک، پس از بازسازی ها در سال ۱۹۳۸، به هم نزدیک‌تر شدند؛ این کار پی آمد سیاست‌های فرمانروایی (=حکومتی) برای به‌هم پیوستن دو زبان در راستای آفرینش زبان میانوند(= مشترک) نروژی به‌نام سام‌نورسک بوده‌است. همه‌پرسی سال ۱۹۴۶ نشان داد که ۷۹٪ مردم نروژ از این سیاست پشتیبانی می‌کنند؛ اما مخالفان این سیاست، خرده گیرهای گسترده‌ای را در دهه ی پنجاه ترسایی (= میلادی) برپا نمودند. به‌هرروی، رخنه سام‌نورسک از سال ۱۹۶۰ کاهش یافت و در سال ۲۰۰۲ به گونه آیین مندی (=رسماً)کنار گذاشته شد.
