نام اردشیر از دو پاره ارد و شیر می باشد. ارد در زبان اوستایی اَرتَ به چم “داد و نظم و قانون” و شیر از “خشَثرَ” به چم ” پادشاهی، شهریاری” بوده است که بر رویهم به چم “کسی که از روی داد شهریاری می کند” است. در نوشته های پهلوی به گونه ” ارتخشیر” آمده است. نمونه ها در ماهروز(=تاریخ) ایران می توان به شاه شاهان اردشیر یکم هخامنشی و اردشیر پاپکان ساسانی نام برد.
