زبان پنجابی (به الفبای گورمکهی:ਪੰਜਾਬੀ) یک زبان هندوآریایی است که مردم پنجابی در هند، پاکستان و بیشتر سیک‌های پراکنده در دنیا به آن سخن می‌گویند. این زبان وابسته به زیرگروه هند و ایرانی از خانواده زبان‌های هند و اروپایی است که پیوند نزدیکی با زبان‌های پوتوری و رومنی دارد. پنجابی زبانی نواخت‌بر است که این ویژگی برای یک زبان هند و اروپایی غیرعادی است.
پنجابی بسیار نزدیک به زبان هندی و همچنین به زبان اردو است. زبان پنجابی با آنکه نوشتاری نیست اما مهمترین زبان پاکستان به شمار می‌رود. زبان نوشتاری در این کشور، اردو است. پنجابی را به دو زبان «پنجابی شرقی»، که به کوتاه سخن پنجابی نامیده می‌شود و پنجابی باختری بخش بندی می‌کنند.
در هند، این زبان با نویسه ها(= الفبای) ویژه‌ای برگرفته از دپیره (=خط) دوانگاری به نام گورمکهی (به معنی دهان گورو یا دهان مرشد) نوشته می‌شود. پنجابی زبان سیک‌ها نیز می‌باشد. در استان پنجاب پاکستان برای نگارش این زبان از دپیره شاه‌مکهی (به معنی از دهان شاهان) سود برده می شود که نسخه‌ای دگرگون یافته از دپیره ایرانی نستعلیق است.
پنجابی که یکی از زبان‌های پرگویشور جهان به شمار می‌آید، زبان آیین مند (=رسمی) استان هندی پنجاب و از زبان‌های رواگ «چندیگر» مرکز این استان است. پنجابی همچنین دومین زبان آیین مند دهلی و هریانا است. این زبان در جاهای دیگر همانند کشمیر (نامور به دوگری) و هیماچال پرادش نیز گویشور دارد. پنجابی به پاژنام (=عنوان) یک زبان پایه ای (=اصلی) در استان پنجاب پاکستان (و در بسیاری از جاهای پاکستان) سخنور دارد. با این وجود، پنجابی در این استان، زبانی آیین مند نیست. گویشوران زبان پنجابی بیشتر در کشورهای پاکستان (۸۰ میلیون نفر)، هند (۳۰ میلیون نفر)، بریتانیا، ایالات متحده، کانادا، برمه، فیلیپین و شهر دوبی زندگی می‌کنند.
