زبان هندی، (हिन्दी یا हिंदी) نامی است که به یک زبان آریایی (هندواروپایی) داده‌اند؛ یا یک گویش پیوسته از زبان‌هایی است که در هندوستان شمالی و مرکزی سخن گفته می‌شود (کمربند هندی).
سخنگویان محلی گویش‌های هندی را ۴۰٪ (درسد) از شمارمردم(=جمعیت) هندوستان می‌سازد. آنچنان که در دستور(=قانون) پایه ای (= اساسی) هند شناسانده (= تعریف) شده‌است، هندی زبان آیین مند (=رسمی) کشور هند است. همچنین ، هندی یکی از ۲۲ زبان پیش‌بینی‌شده در دستور پایه ای است. هندی آیین مند بیشتر به پاژنام (=عنوان) هندی نوین و استانده (=مدرن و استاندارد) شناخته می‌شود که در کنار انگلیسی، برای گرداندن فرمانروای(= حکومت) کانونی(= مرکزی) به‌کار می‌رود. هندی استانده، به راستی، نگاشت سانسکریت شده‌ای است که از گویش کهری بولی به‌دست آمده‌است. اما زبان اردو نگاشت پارسی شده از همان گویش است. این دو نگاشت در کنار هم به سان (=طور) باستانی (=تاریخی) به هندوستانی نامور هستند.
