زبان اَوِستایی از شاخه ی زبانهای ایرانی باستان است. نَسَک(=کتاب) های اَوستا، نَسَک سِپنتا (=مقدس) زرتشتیان را به همین زبان نوشته‌اند. این زبان هم ریشه با سانسکریت و خویشاوند (=نزدیک به) پارسی باستان است. تنها یادمان (= اثر) بر جای مانده از آن اَوِستا است. از بررسی اوستا بر می‌آید که دو گویش گوناگون از این زبان در نگارش آن به کار رفته است که یکی کهن تر می‌نماید. نخست گویش گاهانی است که سروده‌های اَشو (=پاک) زرتشت است. افزون بر آن، یسن‌های ۳۵ تا ۴۱ (هفت هات) و همچنین چهار نیایش از یسن ۲۷ به این گویش است. گویش پسین، گویش دیگر بخش های اوستای امروزی است.
برای خرید نسک (=کتاب) های زیر برروی پیوند (=لینک) هر کدام رفته و نام (فرشوکر) را به فروشنده بدهید تا از ۵ تا ۱۰ درسد کاهش بها (=تخفیف) برخوردار شوید.
