ﻭﺍﮊﻩ « ﺳﻼﻡ » ﮐﻪ ﺩﺭ پاﺭﺳﯽ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﺯﺑﺎﻥﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﻧﯿﺎ زبان اِبْری (=عبری) ” ﺷالوم” گرفته شده ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﺍﮊﻩﻫﺎﯼ ﺷالوﻡ Shalom ( ﺑﻪ ﻋﺒﺮﯼ : שלום ) ﻭ ﺷْﻼﻣﺎﺀ ( ﺑﻪ ﺳﺮﯾﺎﻧﯽ) ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻭﺍﮊﻩﻫﺎﯼ ﺳﺎﻣﯽ ﻫﻢﺭﯾﺸﻪٔ و ﻫﻢﻣﻌﻨﯽ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﯾﻦ واژه از زبان اِبْری، که نیای ﺯﺑﺎﻥ اَرَﺑﯽ است، ﻧﯿﺰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ریخت “ﺳﻼﻡ ﻋﻠﯿﮑﻢ” کاربرد دارد که ﺭﯾﺸﻪ ﺁﻥ “ﺳَﻠﻢ” ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻢ (=معنی) “درخواست ﺻﻠﺢ” ﻭ” ﺗﺴﻠﻴﻢ ” ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. در زبان اِبرﻱ ﺍﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ” شلوﻡ ﻋﻠﻴﺨُﻢ ” ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ (ﺳﻼﻡ ﻋﻠﻴﻜﻢ ) ﺗﺎﺯﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻢ” Peace on You ﻳﺎ ﺻﻠﺢ ﺑﺮﺍﻳﺘﺎﻥ” ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ! ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺗﺎﺯﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﻱ “ﻣﺮﺣﺒﺎ “ﻭ ” اهلاً ” ﺑﺮﺍﻱ گفتن (ﺩﺭﻭﺩ ) بهره می گیرند.
